Music reviews : Michael Jackson and family tribute: The $4 million, 11-minute unedited telecast of “Black or White” ranks among the Smithsonian-worthy artifacts of ’90s pop monoculture—up there with Nirvana trashing their instruments at the ’92 VMAs, the premiere of “Summertime” after The Fresh Prince of Bel-Air, and Hillary Clinton hitting the Macarena at the ’96 DNC. No one ever had more juice than Jackson did at the time, and it’s difficult to imagine that anyone ever will again. This was right around the time when they named him an official king of the Ivory Coast. In Gabon, 100,000 greeted him with signs reading “Welcome Home, Michael.” His universal popularity was on par with pizza and the polio vaccine. Safe enough to be Captain EO at Disneyland, hood-certified enough to throw up the set with the Crips.
On the whole, Michael feels rather dull. Vocally, he’s on target the majority of the time, with the exception of the still manufactured-sounding, “Breaking News”, but musically it’s far from impressive. So many of the beats sound so derivative that it lacks any evolution, which is what Jackson was always about. Look at the transition between Off the Wall and Thriller, or better yet, Bad to Dangerous. He went from disco to ’80s synth, from hair metal aesthetics to New jack swing. What’s more, he always surrounded himself with the most top notch, key players in any industry. Do you think it was by chance that Jackson hired the likes of Macaulay Culkin or Michael Jordan for his videos? Remember, it was the early ’90s, those guys were just as much royalty as he was. The same went for Slash, or Eddie Van Halen, or Martin Scorcese, or Teddy Riley. That’s what’s missing on Michael.
Invincible (2001): Admittedly I’ve come around on Invincible in recent years. Back in 2001 it felt like a massive disappointment because, well, it’s a Michael Jackson record, and we expect nothing less than perfection. While flawed, Invincible has plenty of standout moments, showing that Michael was once again able to adapt to a changing musical landscape. And I’m still pissed we didn’t get an official video for “Butterflies.” Forgotten Favorites: “Break of Dawn,” “Heaven Can Wait,” “Privacy”.
Michael Jackson family: Mocienne Petit Jackson’s (Michael Jackson’s daughter) books are now available in french! For our dutch readers: In dit eerste deel van de driedelige autobiografie van Mocienne Petit Jackson maken we kennis met Mocienne, het hoofdpersonage. We volgen haar vanaf haar zesde tot haar negende levensjaar en lezen over haar wonderlijke avonturen. Eerst woont zij bij haar vader – Michael Jackson! – in Californië. Omdat deze dikwijls weg moet, is zij steeds in gezelschap van een nanny. Meer dan eens wordt de nanny vervangen door een andere. Mocienne is vaak ziek. Zij gaat op Haiti wonen bij een tante – haar vader Michael vindt het belangrijk dat ze in een gezin met andere kinderen opgroeit. Langzaam maar zeker wordt het haar duidelijk dat ze geen gewone vader heeft, en dat hij niet de man is die hij beweert te zijn: een politieman. Op Haïti bezoekt hij haar tussen zijn optredens door regelmatig. Haar leven daar gaat bepaald niet over rozen. Mocienne heeft er te maken met aardige en minder aardige mensen en krijgt veel meer voor haar kiezen dan gezond is voor een kind. Vanuit het perspectief van het jonge meisje beleven we allerhande avonturen op het eiland. Het leven van Mocienne neemt een dramatische wending nadat zij naar Port-??au-??Prince is verhuisd. Niet lang daarna verandert haar leven in een ware nachtmerrie… Lees het boek hier Michael Jackson Books.